Όταν οι κότες τρώνε τα αβγά
Μια κακή συνήθεια που πρέπει να αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά
Μερικές φορές θα παρατηρήσουμε ότι οι φωλιές είναι λερωμένες από υπολείμματα αυγού ή ότι η παραγωγή αυγών είναι χωρίς λόγο μικρότερη από την αναμενόμενη (χωρίς δηλαδή να συντρέχει λόγος εποχικότητας ή ιδιαίτερα αντίξοων καιρικών συνθηκών). Αυτή η κατάσταση είναι ένδειξη ότι πιθανότατα κάποια ή κάποιες κότες τρώνε τα αυγά, τα δικά τους ή/και των άλλων.
Αυτή είναι μια συνήθεια που καλό είναι να μην ξεκινήσει γιατί τότε δύσκολα κόβεται και συχνά καταλήγει να χρειαστεί να...φάμε την κότα για να μπορούμε να φάμε και κανένα αυγό. Υπάρχουν όμως τρόποι, με υπομονή και επιμονή, να αποτρέψουμε τη δημιουργία αυτής της συνήθειας ή να την σταματήσουμε, εφόσον τη διαπιστώσουμε έγκαιρα και πάρουμε μέτρα αμέσως.
Συχνά οι κότες αρχίζουν να τρώνε αυγά από...ατύχημα.
Αν σπάσει κάποιο αυγό, με την έμφυτη περιέργεια και λαιμαργία τους είναι βέβαιο ότι θα φαγωθεί και μάλιστα στα γρήγορα γρήγορα. Ένα σπασμένο αυγό μπορεί να προκύψει επειδή πατήθηκε κατά λάθος μέσα στη φωλιά ή επειδή κάποια κότα γεννάει αυγά με μαλακό ή καθόλου τσόφλι (ναι, γίνεται κι αυτό). Αν συμβεί αυτό δεύτερη φορά, οι κότες έχουν ήδη μάθει τι φανταστικός μεζές κρύβεται μέσα στο ασβέστινο τσόφλι και μάλλον θα επιδιώξουν την επόμενη φορά να το σπάσουν τσιμπώντας το επίμονα. Το κακό έχει ξεκινήσει.
Αυτή η διαδικασία μπορεί να αποφευχθεί παίρνοντας ορισμένα μέτρα:
Αυγά με μαλακό ή καθόλου τσόφλι.
Είναι σοβαρή ένδειξη έλλειψης αρκετού ασβεστίου από τη διατροφή των ορνίθων. Ένα τέτοιο αυγό θα φαγωθεί αμέσως από τις κότες, προκαλώντας μάλιστα τσακωμούς για το λάφυρο.
Το πρόβλημα λύνεται τοποθετώντας ένα ξεχωριστό δοχείο με μαρμαρόσκονη ώστε να μπορούν οι κότες να τσιμπολογούν όσο χρειάζονται για να έχουν αρκετά αποθέματα ασβεστίου να "χτίσουν" το τσόφλι των αυγών τους. Η μαρμαρόσκονη μπορεί να προστεθεί και στο μείγμα του σιτηρεσίου, αλλά είναι εξίσου αποτελεσματικό να δίνεται στις κότες κατ' επιλογήν ξεχωριστά. Επίσης, τα καλά φυράματα ωοτοκίας, περιέχουν αρκετή ποσότητα ασβεστίου, ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες των ωοτόκων ορνίθων.
Αυγά που μένουν πολύ στις φωλιές.
Το συχνό μάζεμα των αυγών μειώνει τις πιθανότητες να πατηθεί κατά λάθος κάποιο αυγό από την επόμενη κότα που θα θέλει να γεννήσει ή ακόμα και να εξερευνήσει τη φωλιά. Επίσης, μειώνει τον πειρασμό να τσιμπηθεί το αυγό.
Στην θέση των αυγών που μαζεύουμε μπορούμε να αφήνουμε ένα πλαστικό μπαλάκι του πινγκ-πονγκ ή ένα μεταλλικό του γκολφ. Αυτό λειτουργεί και ως "πινακίδα" για το πού πρέπει να γεννούν οι κότες, αλλά και ως αποτρεπτικό στο ράμφισμα, αφού δεν είναι ούτε μαλακό ούτε νόστιμο.
Αυγά που σπάνε στο σκληρό υλικό της φωλιάς.
Ακόμα και οι κότες δεν το επιδιώκουν, μερικές φορές τα αυγά σπάνε πέφτοντας ή κυλώντας πάνω στο σκληρό πάτο της φωλιάς. Γι αυτό είναι απαραίτητο, και για λόγους καθαριότητας, να φροντίζουμε την επένδυση της φωλιάς με μαλακό υλικό.
Το καλύτερο είναι το στεγνό άχυρο, που γεμίζει με φυσικό τρόπο τη φωλιά, είναι μαλακό και διατηρεί την απορροφητικότητα του (των κραδασμών). Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και πριονίδι, πάντα από ξύλο χωρίς βερνίκι α και χημικά, το οποίο όμως συχνά εκτοπίζεται από το βάρος της κότας και τελικά τα αυγά "βρίσκουν" στον σκληρό πάτο της φωλιάς.
Έλλειψη πρωτεΐνης.
Οι κότες χρειάζονται τροφή σε οργανικά και ανόργανα συστατικά για να μπορεί ο οργανισμός τους να παράξει σε ημερήσια βάση το αυγό, που είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες και λίπος. Αν δεν προσλαμβάνουν αρκετή πρωτεΐνη, τότε αναζητούν πηγές πρωτεΐνης και ποια καλύτερη από τα ίδια τους τα αυγά. Αυτό συμβαίνει συχνά σε κότες που δεν έχουν αρκετή πρόσβαση σε βόσκηση (όπου υπάρχει το σκουληκάκι, το σαλιγκαράκι και άλλοι πρωτεϊνούχοι μεζέδες).
Τα καθαρά υπολείμματα από το καθημερινό μας τραπέζι, συμπεριλαμβανομένων των αποφαγιών από κρέας, είναι καλή πηγή πρωτεΐνης για τις κότες, που ως γνωστόν είναι σχεδόν παμφάγες. Μια άλλη λύση είναι να βράζουμε μερικά αυγά σφιχτά και να τους δίνουμε τρίμμα να φάνε. Μπορεί έτσι, θυσιάζοντας μερικά αυγά, να σταματήσουμε τις κότες από την ανάγκη να σπάνε και να τρώνε κατά βούληση τα δικά τους.
Τέλος, μια καλή σούπα ίσως είναι η τελευταία λύση. Προφανώς, δεν πρόκειται για σούπα που θα ταϊστεί στις κότες,αλλά για σούπα που θα φτιαχτεί με την κότα που, παρά όλη μας την προσπάθεια, εξακολουθεί να μας τρώει τα αυγά. Αν εκτρέφουμε κότες για τα αυγά τους, όταν όλα τα άλλα έχουν αποτύχει, η κότα που τρώει τα αυγά πρέπει να απομακρυνθεί από το κοτέτσι.
Αυγά με μαλακό ή καθόλου τσόφλι.
Είναι σοβαρή ένδειξη έλλειψης αρκετού ασβεστίου από τη διατροφή των ορνίθων. Ένα τέτοιο αυγό θα φαγωθεί αμέσως από τις κότες, προκαλώντας μάλιστα τσακωμούς για το λάφυρο.
Το πρόβλημα λύνεται τοποθετώντας ένα ξεχωριστό δοχείο με μαρμαρόσκονη ώστε να μπορούν οι κότες να τσιμπολογούν όσο χρειάζονται για να έχουν αρκετά αποθέματα ασβεστίου να "χτίσουν" το τσόφλι των αυγών τους. Η μαρμαρόσκονη μπορεί να προστεθεί και στο μείγμα του σιτηρεσίου, αλλά είναι εξίσου αποτελεσματικό να δίνεται στις κότες κατ' επιλογήν ξεχωριστά. Επίσης, τα καλά φυράματα ωοτοκίας, περιέχουν αρκετή ποσότητα ασβεστίου, ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες των ωοτόκων ορνίθων.
Αυγά που μένουν πολύ στις φωλιές.
Το συχνό μάζεμα των αυγών μειώνει τις πιθανότητες να πατηθεί κατά λάθος κάποιο αυγό από την επόμενη κότα που θα θέλει να γεννήσει ή ακόμα και να εξερευνήσει τη φωλιά. Επίσης, μειώνει τον πειρασμό να τσιμπηθεί το αυγό.
Στην θέση των αυγών που μαζεύουμε μπορούμε να αφήνουμε ένα πλαστικό μπαλάκι του πινγκ-πονγκ ή ένα μεταλλικό του γκολφ. Αυτό λειτουργεί και ως "πινακίδα" για το πού πρέπει να γεννούν οι κότες, αλλά και ως αποτρεπτικό στο ράμφισμα, αφού δεν είναι ούτε μαλακό ούτε νόστιμο.
Αυγά που σπάνε στο σκληρό υλικό της φωλιάς.
Ακόμα και οι κότες δεν το επιδιώκουν, μερικές φορές τα αυγά σπάνε πέφτοντας ή κυλώντας πάνω στο σκληρό πάτο της φωλιάς. Γι αυτό είναι απαραίτητο, και για λόγους καθαριότητας, να φροντίζουμε την επένδυση της φωλιάς με μαλακό υλικό.
Το καλύτερο είναι το στεγνό άχυρο, που γεμίζει με φυσικό τρόπο τη φωλιά, είναι μαλακό και διατηρεί την απορροφητικότητα του (των κραδασμών). Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και πριονίδι, πάντα από ξύλο χωρίς βερνίκια και χημικά, το οποίο όμως συχνά εκτοπίζεται από το βάρος της κότας και τελικά τα αυγά "βρίσκουν" στον σκληρό πάτο της φωλιάς.
Έλλειψη πρωτεΐνης.
Οι κότες χρειάζονται τροφή σε οργανικά και ανόργανα συστατικά για να μπορεί ο οργανισμός τους να παράξει σε ημερήσια βάση το αυγό, που είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες και λίπος. Αν δεν προσλαμβάνουν αρκετή πρωτεΐνη, τότε αναζητούν πηγές πρωτεΐνης και ποια καλύτερη από τα ίδια τους τα αυγά. Αυτό συμβαίνει συχνά σε κότες που δεν έχουν αρκετή πρόσβαση σε βόσκηση (όπου υπάρχει το σκουληκάκι, το σαλιγκαράκι και άλλοι πρωτεϊνούχοι μεζέδες).
Τα καθαρά υπολείμματα από το καθημερινό μας τραπέζι, συμπεριλαμβανομένων των αποφαγιών από κρέας, είναι καλή πηγή πρωτεΐνης για τις κότες, που ως γνωστόν είναι σχεδόν παμφάγες. Μια άλλη λύση είναι να βράζουμε μερικά αυγά σφιχτά και να τους δίνουμε τρίμμα να φάνε. Μπορεί έτσι, θυσιάζοντας μερικά αυγά, να σταματήσουμε τις κότες από την ανάγκη να σπάνε και να τρώνε κατά βούληση τα δικά τους.
Τέλος, μια καλή σούπα ίσως είναι η τελευταία λύση. Προφανώς, δεν πρόκειται για σούπα που θα ταϊστεί στις κότες,αλλά για σούπα που θα φτιαχτεί με την κότα που, παρά όλη μας την προσπάθεια, εξακολουθεί να μας τρώει τα αυγά. Αν εκτρέφουμε κότες για τα αυγά τους, όταν όλα τα άλλα έχουν αποτύχει, η κότα που τρώει τα αυγά πρέπει να απομακρυνθεί από το κοτέτσι.