Το μέταλλο δεν έχει πρόβλημα με τα παράσιτα αφού δεν υπάρχει μέρος για να κρυφτούν. Όμως, γλιστράει και, κυρίως, παγώνει στο κρύο. Μια λύση σε αυτά τα προβλήματα είναι να τυλίξουμε την μεταλλική κούρνια με κάποιο λάστιχο, πχ περιτυλίγοντας γύρω από την κούρνια μια ανοιγμένη σαμπρέλα, ή ακόμα και πανί. Το πρόβλημα αυτών των υλικών είναι ότι λερώνονται εύκολα και καθαρίζονται δύσκολα. Μπορούμε όμως, αν έχουμε την υπομονή, να τα αντικαθιστούμε μετά από κάποια περίοδο χρήσης.

Κατασκευαστικά

Έχει μετρηθεί ότι όταν οι κότες κουρνιάζουν το μεγάλο μέρος του βάρους τους το σηκώνει το στέρνο (το οστό του στήθους), με το οποίο στηρίζονται πάνω στην κούρνια, κι όχι τόσο τα πόδια τους. Αυτό έχει μεγάλη σημασία για το πλάτος και το σχήμα της πάνω επιφάνειας της κούρνιας. Οι κότες δεν κουρνιάζουν με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν άλλα, μικρά, πουλιά. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν ανάγκη να "χουφτώνουν" την κούρνια με τα δάχτυλά τους, το αντίθετο μάλιστα, η κούρνια, αν είναι κυλινδρική, πρέπει να έχει τέτοια διάμετρο ώστε τα δάχτυλα της κότας να μην μπορούν να την αγκαλιάσουν και να ενωθούν. Επειδή μάλιστα δεν έχουν όλες οι κότες το ίδιο μέγεθος και βάρος, έχει βρεθεί ότι μια από τις καλύτερες λύσεις είναι η πάνω επιφάνεια της κούρνιας να έχει πλάτος τουλάχιστον 6 πόντους και να είναι επίπεδη, ώστε όλο το πόδι της κότας να ξεκουράζεται επάνω και, κυρίως, να παρέχεται καλή στήριξη στο στέρνο που σηκώνει το περισσότερο βάρος της κότας και μπορεί να υποστεί κακώσεις, οι οποίες υποβαθμίζουν την υγεία της κότας και μειώνουν την αποδοτικότητά της. Γι αυτό αν χρησιμοποιήσετε, για παράδειγμα, δοκούς 4x6 ή 5x10 εκ. φροντίστε η μεγάλη διάσταση να είναι η πάνω (αυτή που πατούν οι κότες). Καλό είναι επίσης να στρογγυλέψουμε τις ακμές (τις γωνίες) του δοκαριού, εκτός αν αυτό είναι τόσο πλατύ που δεν υπάρχει επαφή των δαχτύλων των πουλιών με αυτές.

Τοποθετήστε την πιο χαμηλή κούρνια σε ύψος περίπου 45 εκ. από το έδαφος και φτιάξτε σκαλωτά το επόμενο επίπεδο 30 πόντους πιο ψηλά, φροντίζοντας να μην είναι κατακόρυφα πάνω από το προηγούμενο, αλλιώς οι κότες θα λερώνουν αυτές που κουρνιάζουν από κάτω. Αν έχετε αρκετό χώρο ή λίγα πουλιά φτιάξτε μόνο ένα επίπεδο, στο πιο ψηλό σημείο που γίνεται. Επειδή οι κότες από ένστικτο αναζητούν το πιο ψηλό και ασφαλές σημείο, αυτό θα μειώσει τους τσακωμούς για το πιο ψηλό κλαδί. Υπολογίστε περίπου 20-25 εκατοστά οριζόντιου χώρου για κάθε πουλί, ώστε να υπάρχει μια άνετη διαβίωση. Παρόλα αυτά, όταν έχει κρύο θα παρατηρήσετε ότι οι κότες κουρνιάζουν η μια πολύ κοντά στην άλλη για να ζεσταίνουν τον αέρα που παγιδεύεται ανάμεσα στα φτερά τους και να κρατούν έτσι ζεστά τα σώματά τους. Φροντίστε απαραιτήτως να υπάρχει "σκάλα" για να μπορούν να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν οι κότες και από την πιο ψηλή κούρνια, χωρίς να χρειάζεται να πετούν ή να προσγειώνονται με δύναμη στα πόδια τους, γιατί αυτό φέρνει τραυματισμούς (πρηξίματα στα πόδια) και αναστάτωση. Αν η κούρνια είναι ξύλινη, βιδώστε στους τοίχους μεταλλικά στηρίγματα και στερεώστε τις κούρνιες πάνω τους, έτσι ώστε να μην ακουμπά το ξύλο απ' ευθείας στον τοίχο. Αυτό θα μειώσει των κίνδυνο ζωυφίων που φωλιάζουν συχνά ακριβώς στις σκοτεινές ρωγμές που δημιουργούνται μεταξύ της κούρνιας και του τοίχου. Επίσης, με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να αφαιρείτε τις κούρνιες για καθαρισμό και απολύμανση.

Συνοπτικά:

• Τοποθετούμε τις κούρνιες σε σημείο που να μπορούμε να καθαρίζουμε σχετικά εύκολα. Μπορούμε να προνοήσουμε να έχουμε ένα μετακινούμενο υλικό από κάτω, πχ λαμαρίνα, τάβλα, πλαστικό, που να συγκεντρώνει τα περιττώματα και να καθαρίζεται εύκολα.

• Βάζουμε την πιο χαμηλή κούρνια σε ύψος περίπου 45 εκ. από το έδαφος. Αν θέλουμε να βάλουμε άλλες ψηλότερα πρέπει να δημιουργήσουμε και μια υποτυπώδη σκάλα για να μην χρειάζεται να πετούν οι κότες και να διακινδυνεύουν τραυματισμούς.

• Αποφεύγουμε τα ρεύματα.

• Δεν τοποθετούμε τις κούρνιες την μια πάνω από την άλλη, για να μην κουτσουλάνε οι κότες πάνω σε αυτές που είναι από κάτω.

• Δεν τοποθετούμε ποτίστρες και ταϊστρες κάτω από τις κούρνιες.

• Τοποθετούμε τις κούρνιες σε ψηλότερο σημείο από τις φωλιές.

• Το ξύλο είναι από τα καλύτερα και φυσικά υλικά, πρέπει όμως να προσέχουμε το θέμα των παρασίτων και των ζωυφίων. Αν υπάρχει τέτοιο θέμα προτιμάμε άλλο υλικό που το επενδύουμε με αντιολισθητική και μονωτική επένδυση.

​

Με αυτές τις γνώσεις και με την εμπειρία που αποκτούμε με την ενασχόληση με τα πτηνά μας θα εξασφαλίσουμε ότι το κοπαδάκι μας θα είναι υγιές και ξεκούραστο και ότι κάθε βράδυ οι κότες μας κάνουν όνειρα γλυκά, για να μπορούν την επόμενη μέρα να μας προσφέρουν το νόστιμο αβγουλάκι τους.